GÜZEL HATALARIM VE BEN

 

                      Sanırım yanlışı sadece çıkmaza girdiğimde, çok dolduğumda, işin içinden çıkamadığımda, ağzımda söylenecek tonlarca kelime varken ve ben sessizlik yemini etmiş gibi dururken, hep böyle hissettiğimde buraya gelmekle yapıyorum. En ufak olayda yazsam kendimi, açsam içimi, döksem sözlerimi buraya böyle olmayacak gibi. Veya olur ama ben bilmiyorum. Denemek lazım en azından denemek. Fark ettiyseniz ne yazılarımda ne cümlelerimde ne buraya uğrayışımda asla ama asla bir düzen yok. Düzen olmadığından mı rahatsızım yoksa düzensizlik benim bir özelliğim mi? Biri de çıkıp desin ki bu bu yüzden, bu bundan oldu. Beni bir aydınlatın ya, neyse burayı da karıştırdım tıpkı aklım gibi.

                        Burayı gerçekten çok seviyorum çok da benimsemişim de. Sadece çok dara girdiğimde, bağırmak istediğimde, ağlamak isteyip çaresizce duvarla bakıştığımda geliyorum yazının kuvvetli kollarına. O kadar rahatım ki burda. Kimse yok, yargılamak yok, acıyan gözler veyahut çürümüş düşünceler. Ben varım ben, en güzeli de o. 

                         Bu aralar çok fazla hata yapıyorum ama ben hepsinden ders çıkardığımı düşündüğüm için deneyim demeyi tercih ediyorum artık. Anlıyorum ki yaşam böyle bir şeymiş, böyle bir yermiş ve yeni katıldığım akıntıda çok hasar aldım. Tek tutunduğum düşüncem hata yapıyorum öyleyse varım. Hata yaptıkça, düştükçe, afalladıkça anlıyorum yaşadığımı. Ben buyum, mükemmel değilim başarılarım kadar hatalarımla da birim. 

                          Bazen çok pis ayağım takılıyor debeleniyorum çamurda yardım dileniyorum amansızca ve çabaladıkça batıyorum, en karanlık köşeye itiliyorum, işte o zaman sanki bir oyunmuşçasına hatırlıyorum ne kadar yara aldığımı. Bundan sonra anlıyorum ki başka çarem yok,kendim tutunuyorum; bazen olmuyor tekrar düşüyorum ama dönüp baktığımda çok yol kattettiğimi görüyorum. O an benden güçlüsü olmuyor. Kendime saygı duyuyorum, bunu da başardığıma göre başka çamurlar görene kadar o gururla yaşıyorum. Ha başka bataklıklarda yine batıyorum ama öyle uzun sürmüyor artık ya da çıkmaya daha fazla konstantre oluyorum, bilmiyorum. Demem o ki büyüyorum, olgunlaşıyorum ve varım, burdayım artık da hazırım. 

                        Bir çelişkinin daha sonuna geldik, sense8 izlemeye gidiyorum bakalım güzel mi bakacağım. 

                       Fok balıkları çok yalnız, ekinler baş vermeden de kör buzağı topallamıyormuş. 

                        Hoşça kalın, sevgiyle ve de çelişkiyle.