veda zamanıymış öyle diyorlar. ben çok zorlanırım ki vedalarda. artık kayıplarıma veda etmem gerekiyormuş. kabullenebilmem için. ben yapamam ki. hayatım boyunca korktuğum şey başıma mı geldi yoksa. bir yerden başlayacağız ama. bir noktada veda etmem gerekiyordu zaten. elveda evim ve içine sığdırdığım onca şeyim. eşyalarım, yaşadıklarım, anılarım, duygularım, yaşanmamışlıklarım, üzüntüm, hayal kırıklıklarım, pişmanlıklarım. Hoşça Kalın. bir süre mutluluğumu yanıma alacağım çünkü ondan da kopmaya daha hazır değilim. sonra belki de yarın mutluluğumu ve yaşadığım onca güzel anıyı senin yanına bırakacağım ve sana veda edeceğim evim. ev kaybetmek neymiş onu gördüm ben. yuva dağılabiliyormuş demek ki bazen. sıcak yemek pişmiyor, kimse gülmüyormuş. huzur yok olabiliyormuş. acın her zamankinden fazla ve dayanılmaz olabiliyormuş. ama gördün, gördün ki mücadele etmişsin hem de dört ay boyunca yapmışsın bunu. her mücadele kendine ve sen şimdi burdasın. burada bu bilgisayarın başında. gözyaşlarınla.
