BU BEN DEĞİLİM Kİ!!!!
Depresif biri değilim aslında. Ya da şu an objektif değilim, bilmiyorum. Tek bildiğim çok ama çok düşündüğüm. Saatlerce hatta bazen gecelerce. En kötüsü de bir nedeninin olmayışı veyahut var ve ben göremiyorum, kabullenemiyorum, inkar ediyorum, yüzleşemiyorum. Daha nicesini sayarım da size ne ben yorulayım ne de siz yorun benliğinizi. Ben deniz şu sıralar ben değil, arayışlar içerisinde; ne aradığını bile bulsa kafi aslında da olmuyor.
Ya çok acımasısız kendimize ya da fazlasıyla inkarcı ve hayalperest. Genelde hayalperest olanlar da sadece kendilerine hayalperesttir, bir başka beşere bir hayli acımasız. Acımasız olanlar da tam tersi. Herkesi kucaklarken bir dolu ve şefkatliyken kendilerini hiç acımadan yerden yere vururlar. Bu çelişkiyi de çözemedim tabi ki birçok çelişkiyi çözemediğim gibi.
Farkındalık bu işte. Kulağa güzel gelen ancak insanı çok yoran. Ben kendimden kaçıp uzaklaştıkça, inkar ettikçe, farklı yerlerle yöneldikçe, çelişkilerle kafamı yordukça günlerdir yaşadığım bu baş ağrısı gitmeyecek gibi. Siz siz olun benliğinizden kaçmayın, uzaklaşmayın; kulak verin ona. Herkes yaşadığı döneme özgü güzel, herkes yaşadığı döngüyle bütün. Benim gibi aceleci olmayın mesela. Sonra dönüp baktığınızda çok yorgun ve keyifsiz oluyorsunuz. Kafanızın içindeki sesler durmak bitmiyor, günler uzadıkça uzuyor. Keyfini çıkarmayı bilsek keşke her şeyin, her anın,her nefsin, her nefesin, her günün, her hüznün, mutluluğun, mutsuzluğun, boş geçen günlerin, dopdolu günlerimizin...
Bir animasyon izlesek mi bugün? Kafa karışıklığını çok daha fazla arttıracak ve düşündürmeye daha da çok sevk edcek bir animasyon film önerisiyle kapatıyorum günümü: SOUL. O zaman ne diyoruz bazen kafa karışıklığı iyidir, baş ağrıtsa bile. Umarım herkes kendi kafa karışıklığıyla mutludur. Sosyal mesafeli öpücükler bırakıyorum size.
